Was het gezellig op mijn verjaardag ?

De titelzin klinkt als een avond waarop je flink heb zitten blowen of drinken en op een gegeven moment knock-out ging. Maar dat bedoel ik niet. De uitspraak komt van mijn moeder die sinds kort in een verzorgingstehuis woont vanwege haar Alzheimer. Mijn vader had haar verjaardag goed voorbereid en georganiseerd. Gebak van de Hema, ruim ingeslagen voor bewoners, verplegend personeel, familie. En de jarige, mijn moeder. Tussen half elf en half drie op bezoek geweest, koffie gedronken, gebak gegeten, 3-gangenlunch. Een gezellig samenzijn met zijn 8-en.

Toen ik de volgende dag nog even langsging bij ma bleek ze zich niets meer te herinneren. Geen gebak, geen visite, geen verjaardag. Het was geen verrassing voor me, want zij woont niet voor niets in het verzorgingstehuis. De laatste jaren is haar vergeetachtigheid snel achterut gegaan. Toen we een wandeling maakten deed ze de voor mij inmiddels historische uitspraak "Was het gezellig op mijn verjaardag?". Het was tegelijk triest en leuk. Hilarisch en aandoenlijk. Zielig en lachwekkend.

Het deed me ineens beseffen dat we ons soms druk en zorgen maken over anderen, die er zelf heel anders in kunnen staan. Een extreem voorbeeld, maar toch. Je hoort nog wel eens wat van vrienden of collega's. Je maakt je druk over je partner of kinderen. Je maakt je zorgen over je ouders. Je kijkt naar de ander vanuit jouw perspectief. Met jouw probleemanalyse, jouw oplossingen. De vraag is of de ander dat ook zo ziet. Of je wel aansluit bij de ander. Of die jouw geprojecteerde visie wel deelt. Of de ander wel behoefte heeft aan jouw oplossing, mening, advies.

Echt samenzijn is vaak voldoende om een gelukkig moment te delen.