"De dood is triest, maar niet-leven is nog triester". Deze zin kreeg ik pas onder ogen, en vond ik erg mooi. Zo lezend in boeken of artikelen en pratend met allerlei mensen kom je soms prachtige woorden tegen over het leven en de dood. Ik ben ook al een tijdje bezig met het 'Tibetaanse boek van leven en sterven'. Wat daar in staat kan ik niet 123 langs me heen laten gaan. Ik lees met een gemiddelde snelheid van ongeveer 1 bladzijde per dag .....
Juist op momenten dat er iemand om je heen dood gaat zie je mensen die pas dan ineens stil staan bij het leven. Van die ander, maar ook van zichzelf. Gelukkig sterven er niet continu bekenden van ons waardoor we voortdurend bezig zouden zijn met stilstaan. Maar het is wel een neveneffect van een trieste situatie. Het plotselinge besef van sterfelijkheid doet wat met ons.
In loopbaantrajecten zijn er soms vragen of voorbereidingen die daarmee te maken hebben. Er hoeft gelukkig niet perse eerst iemand te sterven om eens stil te staan bij het leven. Je kan bijvoorbeeld ook een voorstelling maken dat je aan het einde van je werkleven staat en dan terugkijkt op een waardevol levenswerk. Zodat je je in het huidige moment nog eens kan bedenken wat je ook al weer het beste kan gaan doen.
Zo zijn er meer van dit soort manieren om je bewuster te worden van jezelf en te maken keuzes. Een paar keer per jaar zit ik bijvoorbeeld wel eens op een kerkhof met een client en we bespreken dan een dergelijke terugblik. Ook de vraag wat je zou doen als je nog een jaar te leven hebt valt in deze categorie. Niet voor iedereen is dit natuurlijk een passende werkwijze, maar als je het aandurft om op deze manier te denken, dan kan het je veel opleveren.
Er zijn ook meer positief ingestelde vragen die in loopbaanland gebruikt worden. Wat zou je doen met 10 miljoen ? Hoe ziet jouw wereld eruit als er een wonder is gebeurd ? Beschrijf eens jouw ideale dag ! Het maakt in feite niet zoveel uit of de vragen over het leven gaan of over de dood. Als de antwoorden je maar echt laten leven !
