Vlak voor kerst 2010 zit ik wat te mijmeren. Het is prachtig wit buiten en een tijd van "samen-zijn" breekt aan. Voor veel mensen is het een dubbele periode is. Aan de ene kant gezelligheid, een boom, lichtjes en kaarsjes, lekker eten, familie over de vloer, samen-zijn. Maar het samen met anderen zijn is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Om uiteenlopende redenen zijn mensen niet meer bij elkaar. Een overleden of zieke partner, gescheiden van je relatie, een partner die werkt in deze periode. En zo zijn er nog meer mogelijkheden waarbij mensen de kerstdagen alleen doorbrengen. Of mogelijk wel met anderen, maar toch met gevoelens van eenzaamheid. Voor deze mensen is het juist nu een stuk minder leuk. Het "alleen-zijn" drukt in deze tijd bij velen nog wat zwaarder.
Vanuit mijn werk als loopbaanadviseur zie ik nog een ander fenomeen. Mensen die werknemer zijn en die de laatste tijd niet meer samen zijn met hun collega's. Bijvoorbeeld door reorganisaties, ziekteverzuim, ontslag. Ineens niet meer verbonden zijn aan het bedrijf waar je jaren hebt gewerkt. Geen kerstpakket, minder kaartjes. Na vele jaren van trouwe dienst geen werkmaatjes meer hebben kan pijnlijk zijn. Of zelfstandige professionals en ondernemers die minder werk hadden dit jaar en het momenteel niet zo breed hebben. De druk om samen gezellig te moeten doen werkt dan averrechts.
Van alle genoemde mensen in deze tekst ken ik er verschillende. Ik ken er velen die gezellig doen. Ik ken er ook een heleboel die het gezellig maken, gezellig hebben, en gezellig zijn. Ook al maken we dezelfde situaties mee, dan kan de reactie en gedrag erop totaal anders zijn. Wat zijn we toch een wonderlijke soort wezens. Met name tijdens de kersttijd.
Ik wens iedereen een "wonderful christmas time" !
